Автор: Клавдия Семеновна







У аўтобусе

Аўтобус. Пяць дзесяткаў чалавек

Дарогаю на суткі аб“яднаны,

Ды ў кожнага свае намеры й планы.

Дрымоту гоняць прэч з маіх павек

Храпеннем гучным ззаду мужыкі.

Цераз праход калматая дзяўчына

Камусьці эсэмэскі шле няспынна.

Сусед мой не занадта гаваркі,

Пляткарыць не аматар я й сама,

І мне ў акно дзівіцца – лепш няма.



Снегавое

Вакол снягі, снягі, снягі.

Паклапаціўся студзень звонкі,

Зраўняў на полі баразёнкі,

Рачулак сонных берагі.

Абвешаў лозы мяккай ватай

І коўдрай тоўстай і пухнатай

Накрыў узгоркі і лагі.

Зямля ў чысцюткае прыбрана.

Без краю - бель. Спакой-нірвана.

Вакол снягі, снягі, снягі.



Лясное

Елкі, як Дзяды Марозы,

У снежна-белых кажухах,

А Снягурачкі-бярозы

У карунках адмысловых,

Пышных, зграбных, чыстых, новых!

І ў сумёты цёткі-лозы

Увязлі аж да самых пах.



Пагранічнае

Між Радзімай і Замежжам еду.

Не крануты снегавы абрус.

Ён – нічый. Тут не пакіне следу

Ні сусед-паляк, ні беларус.

Нічыя між дзвюх краін зямліца -

Бераг, вольхі, лозы, чараты.

Нічыя вада, рака – граніца.

Строгі і нямы хмызняк густы.

Цішшу насцярожанаю вецце

Сцятае, застыла - не трымціць.

Хіба птах лясны ды вольны вецер

Без дазволу-візы праляціць.



Вячэрняе

Вечар вясёлы на фарбы скупіцца не стаў.

Неба купаецца ў цёплай ружовай пяшчоце,

І благадаццю малінава-чыстых актаў

Льецца мелодыя ў сэрца – у кожнае ноце

Дзіўны чароўны спакой. Бы анёл у палёце

Лёгкія крылы над светам зямным распластаў.



Ранішняе

Світанак па небу далонню правёў залатой,

А поўня – празрыстым прывідам пужлівым – растала.

Хмурынка над лесам п“е сонца мядовы настой.

Зямля развіталася з ноччу і дзень прывітала.



Звычайнае

Дарога – па зімовым рабым полі.

Ледзь прыцярушана сняжком ралля.

На частых межах гонкія таполі -

Раўнюткімі радочкамі здаля -

Худыя высачэзныя ствалы

І густа-густа ўвешанае голле

Зялёнымі шарамі амялы.



Шэрае

Храмы вострымі вярхамі

Ткнуцца ў неба там і тут.

У зімовай шэрай гаме

Мой малюецца маршрут.

Дома снежнае разддолле,

А Еўропа – у цяпле.

Уздоўж дарог чарнее поле

У шэрай даждавой імгле.





Еўразімовае

Зіма ў Еўропе шэрая,

Зіма ў Еўропе бурая.

Навісла неба хмурае,

Дажджом дарогі мерае.

Не кружыцца мяцеліцай

Над пышнымі самшытамі,

Плюшчом платамі ўвітымі.

Сумётамі не сцелецца.

Шкрабуцца ў ночы цёмныя,

Прамоклыя і стылыя,

Вятры сцюдзёнакрылыя,

Бяссонныя, бяздомныя.

Зіма ў Еўропе бурая,

Зіма ў Еўропе шэрая .



Лядовае

За ноч замерзла ў возеры вада.

Лёд тонкі, ды не разаб“еш крыламі.

Трывожна-мітуслівымі кругамі

Гусей разгубленая чарада

Снуе па невялічкае палонцы,

І здрадліва паблісквае на сонцы

Лёд – птушкам нечаканая бяда.



Сумнае

Тры тыдні радасці, нібы тры дні мінулі.

І дожджык плача, і кладзецца сум на плечы.

Цяпло далонек яснавокага малечы

У цішыні начной прымроіцца бабулі.





январь 2017